نام خدا IUIUUIUآقای فرماندار، ناصواب سخن گفت، عذر بخواهد...IUIUUIU

به نام خدا
*آقای فرماندار، ناصواب سخن گفت، عذر بخواهد...*

مهدی محمودی

قاعدتا و بنا به الفت، خویشاوندی و همبستگی مبتنی بر ریشه های مشترک ایلی_عشیره ای میان همه مردمان ممسنی و رستم در درازنای تاریخ، شایسته نیست فرماندار یا هر مسئول دیگری به گونه ای سخن بگوید که به حرمت و آبروی خانواده ها آسیب وارد شود و اصحاب قلم وقت و زمان خود را به نصیحت و پند به ایشان اختصاص دهند. اما متاسفانه اینگونه است.
ضعف مدیریت است که دستگاه فرمانداری ما را بصورت هفته ای، به مرکزی از حواشی غیرضروری و نامعقول کشانده است. سخنان فرماندار در جلسه شورای اطلاع رسانی نیز یکی دیگر از این حواشی آزار دهنده است.

اساسا شورای اطلاع رسانی، از جمله مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی است که به منظور تسهیل در امر اطلاع رسانی در مرکز، استانها و شهرستانها در سال ۱۳۷۷ تشکیل شده است. آیین نامه اجرایی آن نیز در فروردینماه ۱۳۷۷ در دولت اول سید محمدخاتمی تدوین شد.

۱. قاعدتا فرماندار به عنوان نماینده عالی دولت و ریاست این شورا، بایستی در سخنان خود به شرح اقدامات خود طی ۲۰ ماه حضور در شهرستان ممسنی میپرداخت. حضور ۲۰ ماهه ای که در بسیاری از شاخص های عمومی که ایشان مسئولیت مستقیم اجرایی در بهبود آنها دارند، شاهد عقب رفت بوده ایم و به معنای واقعی از ایشان یک فرماندار ناموفق ساخته است. اما به دلیل تهیدستی در ارائه گزارش عملکرد، به بیان موارد غیرضروری پرداخته است. بنابراین ماده ۱ آیین نامه اجرایی شورای اطلاع رسانی را زیر پا گذاشته است.

۲. ایشان در این سخنان، در خصوص اصحاب قلم و رسانه ها که اتفاقا مطابق با همین آیین نامه شورای اطلاع رسانی، ستون این شورا هستند نیز با زبان تهدید سخن گفته اند و از خرد کردن قلم و بریدن زبانهایی که به قول ایشان به تشویش اذهان میپردازند، گفته اند. یعنی علاوه بر نشستن بر مسند قضا و تعریف جرم و صدور رای قضایی، ضمن دخالت در وظایف ذاتی قوه قضاییه، اصل استقلال قوا مندرج در قانون اساسی را نیز نادیده گرفته واضحا خلاف قانون اساسی سخن گفته اند.
۳. ضمن فراموش نمودن همه ی انحرافات از آرمانهای بزرگ انقلاب ۵۷ و تندرویهای صورت گرفته طی این ۴۴ سال، مجددا فضای رعب آور آن روزها را که عده ای با تنزل آن آرمانها (استقلال و آزادی) به شعار مرگ بر خان و آزار و اذیت مردم رقم زده و صفحات سیاه و تاریکی را در تاریخ بومی ما خلق کردند، در سخنانی که هیچ ربطی به این جلسه هم نداشته است، با هجوم به سنتهای محترم ما، به طرح اتهاماتی پرداخته اند که از بنیاد نادرست و غیرواقعی اند. طرح این اتهامات به خوانین خلاف اخلاق، شرع و قانون و نیز خلاف ماده ۲ آیین نامه شورای اطلاع رسانی است.

اتفاقا از ویژگیهای خاص ممسنی_رستم، بر خلاف بسیاری از مناطق اطراف، زیست همدلانه ی خوانین، کدخدایان، ریش سفیدان و معتمدین با توده ی مردم در همه ی دورانها در آن روزگاران سنتی و سخت است. اشتراکات و پیوندهای بسیار متنوع و پیچیده ی خانوادگی، نسبی و سببی میان آنها و توده مردم، همه ی آن جامعه سنتی را به صورت یک مجموعه واحد و همدل تعریف میکرد. بدلیل فقدان بسیاری از ساختارها، جامعه آن روز باید به همان شکل اداره میشد و خوانین ممسنی_رستم همپای دیگر مردم، از هویت قدرتمند این منطقه در برابر هجوم و غارتها، از مرزهای ما، هویت ما، ناموس و اصالتهای ما دفاع میکردند. تراژدی افتخار آمیز واقعه قلعه گلاب که گواه در خانواده خوانین مرگ را بر احتمال تعرض دولتی ها ارجح دانستند و متاسفانه تا کنون به شایستگی برای امروزمان تبیین و تحلیل نشده است، از نقاط روشنی است که پیام های آن رخداد اعم از غیرت، تعصب، عفت و پاکدامنی زنان و ... میتواند در جامعه ای که همه چیزش مختل شده است، عاملی اگاهی بخش و ارتقا دهنده کرامت انسانی و اخلاقی باشد.
آقای فرماندار باید از خود بپرسد که دقیقا در لحظه ای که میگوید: خوانین به ناموس مردم تعرض میکردند، در چه حالی بوده است. آیا او میداند که با این تک جمله که تعمیم گرایی واضحی در آن هست، به ناموس همه ی مردم ممسنی و رستم اتهام وارد کرده است؟ آیا میداند که همه ی خوانین و خانواده های وابسته و خویشاوند با آنها ( که اتفاقا جناب فرماندار و بلکه هر مسئول دیگری برای ایجاد و تثبیت مشروعیت مردمی خود ناگزیر از مراجعه به آنها بوده و هستند)که شامل همه ی خانواده های ممسنی و رستم، بخشهایی از کهگیلویه و بویراحمد، کازرون، شیراز، سپیدان، بوشهر و ... میشود را مورد اتهام واهی قرار داده است؟ آیا او میداند که همه ی این اتهامات، واهی گویه هایی بوده اند که تندروهای اوایل انقلاب ساخته و تحویل مخاطبان آن روزهای خود میدادند و اتفاقا با گذر زمان، شرافت و نجابت همه ی آن مردم شریف و خدمتگزار اثبات شده است؟

جامعه ما، در این روزهای سخت و حساس، باید از جانب مسئولین (مشروط به وجود نگاه مسیولانه در آنها) پیام احترام و الفت و مهر و ادب دریافت کند. وگرنه هیچگاه رعایت نکردن احترام مردم، منجر به دریافت پیام احترام آمیز نمیگردد. این نقد از آن روست که به فرمایش شیخ اجل سعدی شیرازی که ما میتوانیم از مکتب پندهای او آداب سخن گفتن بیاموزیم، میفرماید:
*متکلم را تا کسی عیب نگیرد، سخنش صلاح نپذیرد.*
مشو غره بر حسن گفتارخویش
به تحسین نادان و پندار خویش...

#صدای_ایل صدای مردم ایل

#صدای ایل صدای محرومان